“Take up your cross and follow me”
Noong mga naunang panahon sa America, partikular sa Estado ng Colorado, ang ginto at tellurium ay magkahalo na lumalabas bilang isang “tellurite ore”. Dahil hindi pa moderno ang pagpoprosesso ng metal noon at wala pa silang kakayahang paghiwalayin ang ginto at tellurium ay itinabi na lang nila na parang basura ang mga “tellurite ore”. Isang araw, habang ang isang minero ay nagluluto, napagkamalan niyang “coal” ang isang tipyas ng “tellurite ore” at ito ay kanyang ipinanggatong sa kanyang kalan. Makalipas ang ilang araw, habang tinatanggal niya ang abo mula sa kayang kalan laking gulat niya sapagkat sa ilalim ng abo ay naroon ang ilang butil ng mga purong ginto. Ang pagsusunog sa apoy pala ay naghihiwalay sa purong ginto. Hangang sa ngayon, patuloy na ginagamit ang maiinit na apoy ang mga alahero para ihiwalay ang purong ginto mula sa ibang mga metal kung sila ay gumagawa ng alahas. Ang mga ito ay nagpapatunay na ang nagniningas at mainit na apoy ang siyang tumatanggal sa mga ibang metal para lumabas ang puro at tunay na ginto.
Katulad din ito ng pagsunod kay Kristo. Kinakailangan ng apoy upang makita ang tunay na sumusunod kay Kristo. Ang apoy na ito na tumatanggal sa mga di karapat-dapat na sumunod kay kristo ay walang iba kundi ang Krus. Sa katunayan, ang sabi ni Hesus sa ating ebanghelyo ngayon, “Kung ibig ninumang sumunod sa akin, limutin ang kanyang sarili, pasanin ang kanyang krus at sumunod sa akin.” Kung meron mang layunin at dahilan ang pagpasan ng krus ito ay ang maipakita ang isang tunay na sumusunod kay Kristo. Ang Krus ay apoy na tutunaw sa mga sagabal sa pagsunod kay Kristo.
Noong nakaraang linggo, nakausap ko ang isang kaibigan. May sarili na siyang pamilya at may tatlong anak. Nagrereklamo na siya sa hirap ng buhay hindi dahil sa mga anak niya kundi sa pag-aalaga sa kanyang na-stroke na kapatid! Sabi niya, “Father, sorry po, pero malimit naiinis na po talaga ako sa kapatid ko! Isipin n’yo Father, limang taon ko na siyang inaalagaan, binibihisan, pinapakain, at ang mas nakakainis, kung kailan tapos mu na siyang linisan at bihisan saka naman uli iihi sa salawal.. Grabe talaga father, nagagalit na ako sa kanya!” Tinanong ko siya, “nagsasawa ka na ba sa ginagawa mu?” “Hindi po Father!” ang sagot niya. Tanung ko uli, “Bakit mo ginagawa ang lahat ng ito?” Ang sabi niya, “Syempre Father, kapatid ko yon eh!”
Hindi ko man nasabi sa kanya noong magkausap kami, ang kanyang pag-aalaga sa kanyang kapatid ay isa sa mga krus na kanyang pinapasan. At ang krus na ito ang nagpapatunay na siya ay ganap at tunay na tagasunod ni kristo at ang pagsunod na ito ay hindi peke o pakitang tao-lamang. Dahil hindi siya umiwas o sumuko sa pagpasan ng krus mas lalong nagiging puro at tunay ang kanyang pagsunod kay Kristo. Ang kanyang pagsunod kay Kristo ay katulad ng isang ginto na tinanggalan ng ibang elemento at naging puro gawa ng apoy ng krus na naglilinis sa kanyang puso at sarili. Hindi madali ang sumunod kay Kristo dahil mahirap ang pumasan ng Krus. Ngunit ito ang tangi at nag-iisang paraan para maging tunay ang pagsunod sa kanya.
Hindi naman kailangan na lahat ng tao ay sumailalim sa isang mahirap na karanasan na dapat niyang pagtiisang pasanin para masabing tunay nga ang kanyang pagsunod kay Kristo. Ang krus na pasanin ng bawat Kristyano ay anumang problema, pagsubok, hirap, kabiguan, at pait na kinakaharap sa araw-araw. Ayun sa nga mga mga Chinese, “ang mga problema na dumarating sa buhay ay mga opportunities—crisis are opportunities.” Totoo nga na ang mga di magandang karanasan ay “opportunities” para subukin ang tatag ng isang tao na bumagon at magwagi sa mga pagsubok at crises. (Challengges bring out the best in the person) Ang isang kristiyano ay tulad ng isang gintong nakahalo sa isang “tellurite ore” kailangan siya ay padaanin sa apoy ng krus upang ang pusong gintong nasa kanyang dibdib na sumusunod kay Hesus ay tumambad sa paningin. “Let the treasure of gold in each person come out by the purifying fire of the cross. Take up your cross then, and be the best gold that you are.”
Biyernes, Mayo 16, 2008
Huwebes, Mayo 15, 2008
Thursday Week 6 Ordinary Time
“Who do you say that I am?”
Isa sa mga kababata ko ang kakaiba. Mabait naman ito at masunurin sa magulang, sa katunayan honor student pa ito noong kami ay elementary. Kami ay nagtataka sapagkat ayaw niyang pumasok sa simbahan. Minsan kinulit naming siya kung bakit ayaw niyang pumasok ng simbahan. Sabi niya, “Takot ako sa Dios!” Sabi namin, “Kami din naman ah, may takot sa Diyos. Bakit kami pumapasok sa simbahan?.” “Basta! Ayaw kong papasok ng simbahan. Natatakot ako.” Parang may phobia sa simbahan itong si Nelson. Nang tumagal nalaman namin na ito pala si Nelson ay pinapaluhod sa asin sa harap ng altar na nakadipa ng kanyang Nanay pag may ginagawang masama. Tuloy, pag may mga nakikita siyang santo o mga crucifix nanginginig na siya sa takot. Karaniwan nang nangyayari na kinukulayan ng karanasan ang pagkakakilala sa Diyos. Kaya para kay Nelson, ang Diyos ay mapagparusa.
Katulad ng aming barkada na si Nelson, nakulayan din ng karanasan ang pagkakilala ni Pedro kay Hesus. Noong sabihin ni Pedro na si Hesus ang Messias ay inaasahan niyang si Hesus ay mamumuno sa isang himagsikan para sila ay palayain mula sa kamay ng mga Romano at ng mapang-aping hari ng Israel. Kung kaya’t di niya matanggap ang sinabi ni Hesus na siya ay madurusa at mamamatay bago mabubuhay muli bilang pagganap sa kanyang nakatakdang layunin.
Hindi naging madali para kay Pedro na tanggalin o alisin ang karanasang kumukulay sa kanyang pagkakilala kay Hesus. Hanggang sa hiling sandali ng buhay ni Hesus umaasa siya na ito ay gagawa ng kababalaghan o gagamitin ang kanyang makadiyos na kapangyarihan para ibahin ang takbo ng mga pangyayari. Kaya di nakapagtataka na itanggi niya si Hesus ng makatlong ulit dahil di naganap ang kanyang inaasahang paraan ng pagliligtas ni Hesus.
Marami ang mga katulad ng kaibigan kong si Nelson at ni Pedro na di ganap na nakilala si Hesus sapagkat nakukulayan ito ng kanilang karanasan o hindi sapat ang pagkakilala sa Diyos. Meron akong isang kaibigan ang pagkakilala sa Diyos ay parang isang vending machine. Sa Vending machine, pag maghulog ka ng pera sa slot, kung ano ang gusto mu na naroon ay lalabas sa ilalim. Ganun ang tinging niya sa Diyos. Magsisimba lang ito pag may kailangan. Katulad noong nag-aaply ng US visa ang kanyang anak, araw-araw itong nag nonovena, lahat na ata ng simbahan sa Metro Manila ay pinuntahan. Ganitong pag-iisip din ang umiiral sa mga chain prayers sa kumakalat. Noon, papel lang na iniiwansa simbahan, ngayon e-mail na o di kaya ay text messages na. Ayon sa mga chain prayers na ito, pag ginawa mo ang sinasabi nito ay makakamit mo ang iyong mga kahilingan. Kawawa naman ang Diyos sunod-sunoran sa tao.
Anu nga ba ang isang tunay at maayos na pagkakilala sa Diyos na hindi nakukulayan ng karanasan at sariling pangangailang. Muli nating balikan ang sinabi ni HEsus, “walang nakakakilala sa Ama kundi ang Anak, walang nakakakilala sa Anak kundi ang Ama.” Samakatuwid, si Hesus ang tunay at ganap na nagpakilala sa atin ng Diyos. Ang kanyang mga gawa at aral ay mga pagpapakilala sa Diyos na mapagmahal at mapagpatawad.
Isa sa mga kababata ko ang kakaiba. Mabait naman ito at masunurin sa magulang, sa katunayan honor student pa ito noong kami ay elementary. Kami ay nagtataka sapagkat ayaw niyang pumasok sa simbahan. Minsan kinulit naming siya kung bakit ayaw niyang pumasok ng simbahan. Sabi niya, “Takot ako sa Dios!” Sabi namin, “Kami din naman ah, may takot sa Diyos. Bakit kami pumapasok sa simbahan?.” “Basta! Ayaw kong papasok ng simbahan. Natatakot ako.” Parang may phobia sa simbahan itong si Nelson. Nang tumagal nalaman namin na ito pala si Nelson ay pinapaluhod sa asin sa harap ng altar na nakadipa ng kanyang Nanay pag may ginagawang masama. Tuloy, pag may mga nakikita siyang santo o mga crucifix nanginginig na siya sa takot. Karaniwan nang nangyayari na kinukulayan ng karanasan ang pagkakakilala sa Diyos. Kaya para kay Nelson, ang Diyos ay mapagparusa.
Katulad ng aming barkada na si Nelson, nakulayan din ng karanasan ang pagkakilala ni Pedro kay Hesus. Noong sabihin ni Pedro na si Hesus ang Messias ay inaasahan niyang si Hesus ay mamumuno sa isang himagsikan para sila ay palayain mula sa kamay ng mga Romano at ng mapang-aping hari ng Israel. Kung kaya’t di niya matanggap ang sinabi ni Hesus na siya ay madurusa at mamamatay bago mabubuhay muli bilang pagganap sa kanyang nakatakdang layunin.
Hindi naging madali para kay Pedro na tanggalin o alisin ang karanasang kumukulay sa kanyang pagkakilala kay Hesus. Hanggang sa hiling sandali ng buhay ni Hesus umaasa siya na ito ay gagawa ng kababalaghan o gagamitin ang kanyang makadiyos na kapangyarihan para ibahin ang takbo ng mga pangyayari. Kaya di nakapagtataka na itanggi niya si Hesus ng makatlong ulit dahil di naganap ang kanyang inaasahang paraan ng pagliligtas ni Hesus.
Marami ang mga katulad ng kaibigan kong si Nelson at ni Pedro na di ganap na nakilala si Hesus sapagkat nakukulayan ito ng kanilang karanasan o hindi sapat ang pagkakilala sa Diyos. Meron akong isang kaibigan ang pagkakilala sa Diyos ay parang isang vending machine. Sa Vending machine, pag maghulog ka ng pera sa slot, kung ano ang gusto mu na naroon ay lalabas sa ilalim. Ganun ang tinging niya sa Diyos. Magsisimba lang ito pag may kailangan. Katulad noong nag-aaply ng US visa ang kanyang anak, araw-araw itong nag nonovena, lahat na ata ng simbahan sa Metro Manila ay pinuntahan. Ganitong pag-iisip din ang umiiral sa mga chain prayers sa kumakalat. Noon, papel lang na iniiwansa simbahan, ngayon e-mail na o di kaya ay text messages na. Ayon sa mga chain prayers na ito, pag ginawa mo ang sinasabi nito ay makakamit mo ang iyong mga kahilingan. Kawawa naman ang Diyos sunod-sunoran sa tao.
Anu nga ba ang isang tunay at maayos na pagkakilala sa Diyos na hindi nakukulayan ng karanasan at sariling pangangailang. Muli nating balikan ang sinabi ni HEsus, “walang nakakakilala sa Ama kundi ang Anak, walang nakakakilala sa Anak kundi ang Ama.” Samakatuwid, si Hesus ang tunay at ganap na nagpakilala sa atin ng Diyos. Ang kanyang mga gawa at aral ay mga pagpapakilala sa Diyos na mapagmahal at mapagpatawad.
How sacred is your heart?
Homily on the Sacred Heart of Jesus
Kaisa-isang anak nina Aling Maria at Mang Juan si Ben. Mabait at matulungin siya. Nagmana siya sa kanyang mga magulang na mababait din naman. Isang araw, isang matandang pulubi ang kinaawaan ni Ben. Inuwi niya ang pulubi sa bahay, ipinagluto at pinakain. Isang araw naman, samantalang nangangahoy, isang matandang gutom na gutom ang nasalubong niya. Pinakain din niya ito at binigyan ng damit.
Makaraan ang ilang panahon, nagkasakit si Ben. Sa kabila ng pagsisikap ng mag-asawa na pagalingin ang anak, lumubha pa rin ang kanyang kalagayan hanggang sa siya’y bawian na ng buhay. Ganoon na lamang ang iyak ng mag-asawa. Kinabukasan, habang nakaburol ang kanilang anak, dumating ang isang diwata. Hiningi nito ang puso ni Ben, Ibinaon ng diwata ang puso sa isang bundok. Ito ay naging punongkahoy na may bungang hugis-puso. Marami ang nakikinabang ngayon sa bungang ito.
Ilang linggo na lang ay ipagdidiriwang natin ang Kapistahan ng isang pusong higit pa sa puso ni Ben, ang Kabanalbanalang puso ni Hesus. Ang Puso ni Hesus ay pusong puno ng pagmamahal at pagkalinga sa sangkataohan. Ito ang puso na pinagbukalan ng ating kaligtasan, ang banal na puso ni Hesus.
Paano nagsimula ang ganitong debosyon sa Banal na Puso ni Hesus? Meron din kayang isang alamat na nakatago sa likod nito.
Sinimulang ang debosyon sa Banal na Puso ni Hesus ng ilang individual at mga pamayanang ng mga mongha noong ika-10 siglo. Ngunit ito ay mas ipinakilala ni Saint Margaret Mary Alacoque (1647-1690) na naniniwalang siya ay nakatanggap ng mga pagpapahayag mula sa Diyos. Tatlo sa mga ito ang maganda ang sinasabi tungkol sa Banal na Puso ni Hesus.
Ang una ay naganap December 27, 1673 (?). Sinasabi ni Saint Margaret na siya tinawag ni Hesus para inihimlay ang kanyang ulo sa dibdib ni Hesus upang pakinggan ang tibok ng kanyang puso na puno ng dakilang pagmamahal sa lahat at suguin na ipahayag ang pagmamahal na ito ni Hesus sa lahat.
Ang ikalawa ay naganap noong June/July 1674. Ayon kay Saint Margaret ay hiniling ni Hesus na siya ay parangalan sa larawan ng isang buhay na puso. Nakita ni Saint Margaret si Hesus sa busilak ng pusong nagmamahal at humihiling ng ganting pagmamahal sa pamamagitan ng pagtanggap ng komunyon at pagsasagawa ng “holy hour”.
Ang ikatlo ay ang “great apparition” na naganap noong June 16, 1675, ang “octave of the Corpus Christi”. Ayon kay Saint Margaret, sinabi sa kanya ni Hesus: "Behold the Heart that has so loved men ... instead of gratitude I receive from the greater part (of mankind) only ingratitude ...",Pagmasdan mo ang pusong lubos na nagmamahal sa sangkatauhan… sa halip na ganting pasasalamat ang aking natanggap mula sa sangkatauhan ay kasakiman, galit at pagkaghaman. Hiniling ni Hesus sa kanya na ipagdiwang ang Kapistahan ng Banal na Puso sa Biyernes pakatapus ng Linggo ng Corpus Christi at inutusan din siya ni Hesus na sabihing ang lahat ng ito kay Father de la Colombière, pinuno ng isang pamayanang Heswita. Kasama rin sa pahayag na ito ay kilalanin ng hari at ipalaganap sa buong mundo.
Malalim ang mga aral na mapupulot sa kasaysayan at pinagmulan ng debosyon sa banal na puso ni Hesus. Malinaw nitong sinasabi na si Hesus ay tunay na nagmamahal sa sangkatauhan, kaya ang tao tinatawag muli na magmahal din ng lubos. Kaya kung ang HEART ni Hesus ay SACRED, “how sacred then is your own heart?” Hayaan ninyo po akong isalarawan ang isang pusong banal sa pamagitan ng isang acronym: HEART.
H – Humble
E- Endurance in times of difficulties
A- Attentive to God
R- Respectful of Others
T- Trust in God
Ang isang puso ay sacred kung ito ay HEART.
Homily on the Sacred Heart of Jesus
Kaisa-isang anak nina Aling Maria at Mang Juan si Ben. Mabait at matulungin siya. Nagmana siya sa kanyang mga magulang na mababait din naman. Isang araw, isang matandang pulubi ang kinaawaan ni Ben. Inuwi niya ang pulubi sa bahay, ipinagluto at pinakain. Isang araw naman, samantalang nangangahoy, isang matandang gutom na gutom ang nasalubong niya. Pinakain din niya ito at binigyan ng damit.
Makaraan ang ilang panahon, nagkasakit si Ben. Sa kabila ng pagsisikap ng mag-asawa na pagalingin ang anak, lumubha pa rin ang kanyang kalagayan hanggang sa siya’y bawian na ng buhay. Ganoon na lamang ang iyak ng mag-asawa. Kinabukasan, habang nakaburol ang kanilang anak, dumating ang isang diwata. Hiningi nito ang puso ni Ben, Ibinaon ng diwata ang puso sa isang bundok. Ito ay naging punongkahoy na may bungang hugis-puso. Marami ang nakikinabang ngayon sa bungang ito.
Ilang linggo na lang ay ipagdidiriwang natin ang Kapistahan ng isang pusong higit pa sa puso ni Ben, ang Kabanalbanalang puso ni Hesus. Ang Puso ni Hesus ay pusong puno ng pagmamahal at pagkalinga sa sangkataohan. Ito ang puso na pinagbukalan ng ating kaligtasan, ang banal na puso ni Hesus.
Paano nagsimula ang ganitong debosyon sa Banal na Puso ni Hesus? Meron din kayang isang alamat na nakatago sa likod nito.
Sinimulang ang debosyon sa Banal na Puso ni Hesus ng ilang individual at mga pamayanang ng mga mongha noong ika-10 siglo. Ngunit ito ay mas ipinakilala ni Saint Margaret Mary Alacoque (1647-1690) na naniniwalang siya ay nakatanggap ng mga pagpapahayag mula sa Diyos. Tatlo sa mga ito ang maganda ang sinasabi tungkol sa Banal na Puso ni Hesus.
Ang una ay naganap December 27, 1673 (?). Sinasabi ni Saint Margaret na siya tinawag ni Hesus para inihimlay ang kanyang ulo sa dibdib ni Hesus upang pakinggan ang tibok ng kanyang puso na puno ng dakilang pagmamahal sa lahat at suguin na ipahayag ang pagmamahal na ito ni Hesus sa lahat.
Ang ikalawa ay naganap noong June/July 1674. Ayon kay Saint Margaret ay hiniling ni Hesus na siya ay parangalan sa larawan ng isang buhay na puso. Nakita ni Saint Margaret si Hesus sa busilak ng pusong nagmamahal at humihiling ng ganting pagmamahal sa pamamagitan ng pagtanggap ng komunyon at pagsasagawa ng “holy hour”.
Ang ikatlo ay ang “great apparition” na naganap noong June 16, 1675, ang “octave of the Corpus Christi”. Ayon kay Saint Margaret, sinabi sa kanya ni Hesus: "Behold the Heart that has so loved men ... instead of gratitude I receive from the greater part (of mankind) only ingratitude ...",Pagmasdan mo ang pusong lubos na nagmamahal sa sangkatauhan… sa halip na ganting pasasalamat ang aking natanggap mula sa sangkatauhan ay kasakiman, galit at pagkaghaman. Hiniling ni Hesus sa kanya na ipagdiwang ang Kapistahan ng Banal na Puso sa Biyernes pakatapus ng Linggo ng Corpus Christi at inutusan din siya ni Hesus na sabihing ang lahat ng ito kay Father de la Colombière, pinuno ng isang pamayanang Heswita. Kasama rin sa pahayag na ito ay kilalanin ng hari at ipalaganap sa buong mundo.
Malalim ang mga aral na mapupulot sa kasaysayan at pinagmulan ng debosyon sa banal na puso ni Hesus. Malinaw nitong sinasabi na si Hesus ay tunay na nagmamahal sa sangkatauhan, kaya ang tao tinatawag muli na magmahal din ng lubos. Kaya kung ang HEART ni Hesus ay SACRED, “how sacred then is your own heart?” Hayaan ninyo po akong isalarawan ang isang pusong banal sa pamagitan ng isang acronym: HEART.
H – Humble
E- Endurance in times of difficulties
A- Attentive to God
R- Respectful of Others
T- Trust in God
Ang isang puso ay sacred kung ito ay HEART.
Miyerkules, Mayo 14, 2008
Feast of Saint Matthias the Apostle
Feast of Saint Matthias the Apostle
Noong ako ay nagtuturo sa isang university ng SVD, isa sa mga pinagawa ko sa mga estudyante ay ang i-dramatize ang “washing of the feet” at ang “last supper.” Sa isang grupo, kung saan napunta ang assignment na ito ay tuwang-tuwa ang mga estudyante habang nag-aasign sila ng mga tao na gaganap. Ang isang estudyante na naassign bilang Jesus ay tuwang-tuwang, pakiramdam niya ang bait bait niya. Yong isa naman na gaganap na Pedro ay nagyayabang at ginagagaya si Pedro na astig ang dating. Maya-maya ay biglang nagkagulo. Isang estudyante ang sumigaw, “Ayoko! Ayoko niyan!” Ako ay nagulat kaya nilapitan ko na sila. “Anu ba ang nangyayari at bakit nagsisigaw yan si Jayson?” tanong ko sa kanila. Dali-daling sumagot si Jayson “Eh kasi po, si Lenny, pinipilit akong maging Hudas”
Sa mga Apostol, karaniwang inaayawan si Hudas dahil sa kanyang pagtataksil kay Hesus. Kaya malimit marami ang ayaw gumanap na ika-12 Apostol, bilang Hudas. Subalit, para sa mga Apostol mahalaga ang bilang na 12, kaya kailangan nilang humanap ng kapalit ni Hudas. At ito ay isang seryosong bagay na pinagukulan ng panahon at malalim na panalangin ng mga Apostol. Sa katunayan, ang unang gawa ng mga Apostol matapos umakyat sa langit si Hesus ay ang maghanap ng kapalit ni Hudas. 121 silang lahat na dumalo at nanalangin para piliin ang ika-12 Apostol. Paano nga ba nila pipiliin ang ika-12 Apostol.
Si Pedro ang tumayo at nagbigay mungkahi ng paraan para piliin ang papalit kay Hudas. Para kay Pedro ang papalit kay Hudas ay kailangang isa sa mga kasama ng 11 mula noong si Hesus ay binyagan sa ilog Jordan hanggang sa si Hesus ay umakyat sa langit. Dalawa mula sa naroon ang kasama nila noon pa man. Si Matthias at si Jose na tinatawag ding Barsabbas. Hindi naging madali sa mga Apostol ang pumuli ng ika-12. Kilala nila pareho sina Matthias at Jose na mabubuti at nagmamahal ng lubos kay Hesus. Di nila malaman kung sino ang pipiliin. Kung sila man ay pipili, ito din kaya ang pipiliin ng Panginoong Hesus? Kaya minabuti nilang magsapalaran. Anu man ang resulta nito, naniniwalang silang ito ang kalooban ng Diyos. Sa kanilang pagsapalaran, si Matthias ang lumabas na ika-12 Apostol. Sa buong Bibliya, ito ang una at huling pagkakataon na si Matthias ay nabanggit.
Anong mga katangian mayroon ang mga Apostol para sila ay piliin? Ayon kay Clement ng Alexandria, si Matthias ay pinili ni Hesus hindi dahil kung anong mayroon siya, kundi kung magiging anu siya. Pinili si Matthias ni Hesus hindi dahil siya karapadat-dapat na mapabilang sa hanay ng mga Apostol kundi binigyan siya ni Hesus ng biyaya upang maging karapat dapat. Ang biyayang ito ay ang lakas ng loob na ipahayag ang mabuting balita ni Hesus sa lahat ng tao buhay man ang maging kapalit nito. Kaya tulad ng iba pang mga Apostol si Matthias din ay nag-alay ng kanyang sariling buhay sa ikalalaganap ng mabuting balita.
Di lamang mga Apostol o mga Pari ang pinili ng Diyos. Sa katunayan lahat ay inaanyayahan ng Diyos. Ikaw, ako, tayo ay pinili ng Diyos. Hindi dahil tayo ay karapat dapat na mapabilang sa kanya, kundi dahil minarapat niya, gusto ng Diyos na tayo ay makapiling niya, kaya gumawa siya ng paraan upang tayo ay mapasakanya. Ito ang dahilan kung bakit naparito at nakipamuhay kasama natin ang Anak ng Diyos, si Hesus.
Para sa mga Apostol ang pagsunod kay Hesus ay hindi naging madali kundi puno ng hirap. Sa katunayan, ibinihos nila ang kanilang dugo, sila ay nag-alay ng buhay. Kaya, sa mga pagkakataong tayo ay sinusubok ng hirap sa pagsunod kay Hesus, nawa ang buhay ng mga Apostol ang mgbigay lakas sa atin ng loob at pag-asa na manatili sa piling ng Diyos.
Noong ako ay nagtuturo sa isang university ng SVD, isa sa mga pinagawa ko sa mga estudyante ay ang i-dramatize ang “washing of the feet” at ang “last supper.” Sa isang grupo, kung saan napunta ang assignment na ito ay tuwang-tuwa ang mga estudyante habang nag-aasign sila ng mga tao na gaganap. Ang isang estudyante na naassign bilang Jesus ay tuwang-tuwang, pakiramdam niya ang bait bait niya. Yong isa naman na gaganap na Pedro ay nagyayabang at ginagagaya si Pedro na astig ang dating. Maya-maya ay biglang nagkagulo. Isang estudyante ang sumigaw, “Ayoko! Ayoko niyan!” Ako ay nagulat kaya nilapitan ko na sila. “Anu ba ang nangyayari at bakit nagsisigaw yan si Jayson?” tanong ko sa kanila. Dali-daling sumagot si Jayson “Eh kasi po, si Lenny, pinipilit akong maging Hudas”
Sa mga Apostol, karaniwang inaayawan si Hudas dahil sa kanyang pagtataksil kay Hesus. Kaya malimit marami ang ayaw gumanap na ika-12 Apostol, bilang Hudas. Subalit, para sa mga Apostol mahalaga ang bilang na 12, kaya kailangan nilang humanap ng kapalit ni Hudas. At ito ay isang seryosong bagay na pinagukulan ng panahon at malalim na panalangin ng mga Apostol. Sa katunayan, ang unang gawa ng mga Apostol matapos umakyat sa langit si Hesus ay ang maghanap ng kapalit ni Hudas. 121 silang lahat na dumalo at nanalangin para piliin ang ika-12 Apostol. Paano nga ba nila pipiliin ang ika-12 Apostol.
Si Pedro ang tumayo at nagbigay mungkahi ng paraan para piliin ang papalit kay Hudas. Para kay Pedro ang papalit kay Hudas ay kailangang isa sa mga kasama ng 11 mula noong si Hesus ay binyagan sa ilog Jordan hanggang sa si Hesus ay umakyat sa langit. Dalawa mula sa naroon ang kasama nila noon pa man. Si Matthias at si Jose na tinatawag ding Barsabbas. Hindi naging madali sa mga Apostol ang pumuli ng ika-12. Kilala nila pareho sina Matthias at Jose na mabubuti at nagmamahal ng lubos kay Hesus. Di nila malaman kung sino ang pipiliin. Kung sila man ay pipili, ito din kaya ang pipiliin ng Panginoong Hesus? Kaya minabuti nilang magsapalaran. Anu man ang resulta nito, naniniwalang silang ito ang kalooban ng Diyos. Sa kanilang pagsapalaran, si Matthias ang lumabas na ika-12 Apostol. Sa buong Bibliya, ito ang una at huling pagkakataon na si Matthias ay nabanggit.
Anong mga katangian mayroon ang mga Apostol para sila ay piliin? Ayon kay Clement ng Alexandria, si Matthias ay pinili ni Hesus hindi dahil kung anong mayroon siya, kundi kung magiging anu siya. Pinili si Matthias ni Hesus hindi dahil siya karapadat-dapat na mapabilang sa hanay ng mga Apostol kundi binigyan siya ni Hesus ng biyaya upang maging karapat dapat. Ang biyayang ito ay ang lakas ng loob na ipahayag ang mabuting balita ni Hesus sa lahat ng tao buhay man ang maging kapalit nito. Kaya tulad ng iba pang mga Apostol si Matthias din ay nag-alay ng kanyang sariling buhay sa ikalalaganap ng mabuting balita.
Di lamang mga Apostol o mga Pari ang pinili ng Diyos. Sa katunayan lahat ay inaanyayahan ng Diyos. Ikaw, ako, tayo ay pinili ng Diyos. Hindi dahil tayo ay karapat dapat na mapabilang sa kanya, kundi dahil minarapat niya, gusto ng Diyos na tayo ay makapiling niya, kaya gumawa siya ng paraan upang tayo ay mapasakanya. Ito ang dahilan kung bakit naparito at nakipamuhay kasama natin ang Anak ng Diyos, si Hesus.
Para sa mga Apostol ang pagsunod kay Hesus ay hindi naging madali kundi puno ng hirap. Sa katunayan, ibinihos nila ang kanilang dugo, sila ay nag-alay ng buhay. Kaya, sa mga pagkakataong tayo ay sinusubok ng hirap sa pagsunod kay Hesus, nawa ang buhay ng mga Apostol ang mgbigay lakas sa atin ng loob at pag-asa na manatili sa piling ng Diyos.
Martes, Mayo 13, 2008
Tuesday Week 6 Ordinary Time
Watch out, guard against the leaven of the Pharisees and the leaven of Herod
Noong ako ay nasa college seminary diyan sa Christ the King, pag bakasyon kami ay pinauwi din ng mga pari. Kaya nakikita ko uli ang mga dati kong barkada noong high school. Isa sa mga malimit kong pasyalan ay si Mae. Naalala ko noong high school kami, ito si Mae ang “apple of the eye” ng aming mga teachers kasi siya ay magalang, tahimik sa klase, di nalalate, walang bisyo, sempling manamit, malinis, sa medaling sabi, siya ay dalagang Pilipina.
Ako ay enjoy na enjoy na pumunta sa kanila kasi, tuwing bakasyon merong bago sa kanya. Noong unang bakasyon, napansin ko, umikli ang kanyang damit na isinusuot. Nang sumunod na bakasyon, may kulay na ang kanyang buhok. Nang mga sumunod na bakasyon, dumami ang kanyang hikaw. Minsan tinanong ko siya, “bakit ganyan na ang itsura mo? Ang sagot niya, “Tol, ito na ang uso ngayon! Ikaw kasi lagi kang nakakulong sa seminaryo, kaya tuloy di ka na updated.”
Noong huli kong makita si Mae, ito ay buntis. Pinuntahan ko siya sa kanila. Totoo nga na siya ay buntis. Ako ay talagang mausisa kaya tinanong ko siya, “Ang daya mo Mae, nag-asawa ka na pala di ka man lang nag imbita…” Medyo alanganin ang sagot ni Mae, “Di naman ako nag-asawa… Nabuntis lang ako.” Gulat na tinanong ko siya, “Eh, nasaan ang Tatay ng baby mo?” “Di ko nga alam eh…” ang nihihiya niyang tugon sa aking kakulitan. Mula sa may kusina, ang sabi ng kanyang nanay, “Di mo ba alam, yan na ang uso ngayon..”
Ang sagot ng nanay ay gawa-gawa ko na lang yon. Pero si Mae ay tunay, at maraming mga katulad na kabataan sa ngayon na sumasabay sa uso at lakad na panahon na malimit ay naliligaw ng landas. Si Mae at marami pang iba ay pawang mga biktima ng laganap na kulturang ginagatongan ng media. Marami ang nag-iisip na anuman ay ipinapakita ng TV ay tama, maayos at pinakamaganda lalo na kung ito ay sinasabi, ginagawa ng mga sikat at kilalang personalidad sa TV. Kaya kung anu ang nasa TV yan ang nangunguna sa kalsada.
Minsan, ako ay na nasa isang meting ng isang organization. Nagkabiroon ang mga kasapi at ang sigaw, “Burger! Burger! Burger!” Nagtawanan sila lahat, ako lang ang naiwang di nakatawa; di ko pa kasi napanood itong commercial na ito sa TV. Out of date na nga ba talaga ako! O talagang malawak ang impluwensiya ng kulturang binubuhay ng media. Sa tingin ko, maliban kay Pres. GMA, ang media ang isa sa pinakamalawak ang implwensiya sa sa mga Pilipino. Kaya kung wala ang pag-iingat tiyak, marami ang mapapahamak. Marami pang mga katulad ni Mae, ang mag sasabi, “ito ang uso ngayon!” na nakikita at napapanood ng marami sa TV.
Sa ngayon, marami ang naalarma sa lumalawak na kakayahan ng media na bilogin ang isipan ng marami lalong-lalo na ang mga kabataan. Kaya marami lalo na ang mga guro ang nagpapaalala sa mga magulang na bantayan ang mga bata habang sila ay nanonood ng TV. Talagang ang media ang isa sa mga may malawak na implwesiya sa buhay ng nakakarami ngayon.
Noong panahon ni Hesus wala pang TV at ang mga Paresio at si Herodes ang may malawak na kapangyarihan at impluwensiya sa buhay ng mga nakakaraming Hudyo. Alam ni Hesus ang kalagayang ito ng mga tao, kaya pinalalahan niya ang kanyang mga alagad na mag-ingat: “Watch out, guard against the leaven of the Pharisees and the leaven of Herod.”
Kung narito si Hesus at kasama natin ngayon, ito ang maaring sasabihin niya, “Watch out, guard against the leaven of the Media.” Katulad ng mga Pariseo at ni Herodes, ang Media din tututulan at lalabanan ni Hesus dahil sa sila ay mapagkunwari at mapaglinlang. Simple lang naman ang nais ni Hesus, at ito ay ang mamayani ang katarungan at manaig ang katotohanan. Kaya, anumang ang sagabal sa katarungan at katotohanan ay kanyang tinututulan. Kung saan umiiral ang katarungan at katotohanan nariyan din si Hesus ang Diyos na buhay.
Ang tunay na sumusunod kay Hesus ay magiging maingat sa pagtanggap sa makabagong kulturang pinapatakbo ng media. Para sa kanya, ang katarungan at katotohan ang batayan ng isang kulturang makadiyos at makatao. Kung hindi, paulit-ulit niyang maririnig ang babala ni Hesus, “Watch out, guard against the leaven of the Media.”
Noong ako ay nasa college seminary diyan sa Christ the King, pag bakasyon kami ay pinauwi din ng mga pari. Kaya nakikita ko uli ang mga dati kong barkada noong high school. Isa sa mga malimit kong pasyalan ay si Mae. Naalala ko noong high school kami, ito si Mae ang “apple of the eye” ng aming mga teachers kasi siya ay magalang, tahimik sa klase, di nalalate, walang bisyo, sempling manamit, malinis, sa medaling sabi, siya ay dalagang Pilipina.
Ako ay enjoy na enjoy na pumunta sa kanila kasi, tuwing bakasyon merong bago sa kanya. Noong unang bakasyon, napansin ko, umikli ang kanyang damit na isinusuot. Nang sumunod na bakasyon, may kulay na ang kanyang buhok. Nang mga sumunod na bakasyon, dumami ang kanyang hikaw. Minsan tinanong ko siya, “bakit ganyan na ang itsura mo? Ang sagot niya, “Tol, ito na ang uso ngayon! Ikaw kasi lagi kang nakakulong sa seminaryo, kaya tuloy di ka na updated.”
Noong huli kong makita si Mae, ito ay buntis. Pinuntahan ko siya sa kanila. Totoo nga na siya ay buntis. Ako ay talagang mausisa kaya tinanong ko siya, “Ang daya mo Mae, nag-asawa ka na pala di ka man lang nag imbita…” Medyo alanganin ang sagot ni Mae, “Di naman ako nag-asawa… Nabuntis lang ako.” Gulat na tinanong ko siya, “Eh, nasaan ang Tatay ng baby mo?” “Di ko nga alam eh…” ang nihihiya niyang tugon sa aking kakulitan. Mula sa may kusina, ang sabi ng kanyang nanay, “Di mo ba alam, yan na ang uso ngayon..”
Ang sagot ng nanay ay gawa-gawa ko na lang yon. Pero si Mae ay tunay, at maraming mga katulad na kabataan sa ngayon na sumasabay sa uso at lakad na panahon na malimit ay naliligaw ng landas. Si Mae at marami pang iba ay pawang mga biktima ng laganap na kulturang ginagatongan ng media. Marami ang nag-iisip na anuman ay ipinapakita ng TV ay tama, maayos at pinakamaganda lalo na kung ito ay sinasabi, ginagawa ng mga sikat at kilalang personalidad sa TV. Kaya kung anu ang nasa TV yan ang nangunguna sa kalsada.
Minsan, ako ay na nasa isang meting ng isang organization. Nagkabiroon ang mga kasapi at ang sigaw, “Burger! Burger! Burger!” Nagtawanan sila lahat, ako lang ang naiwang di nakatawa; di ko pa kasi napanood itong commercial na ito sa TV. Out of date na nga ba talaga ako! O talagang malawak ang impluwensiya ng kulturang binubuhay ng media. Sa tingin ko, maliban kay Pres. GMA, ang media ang isa sa pinakamalawak ang implwensiya sa sa mga Pilipino. Kaya kung wala ang pag-iingat tiyak, marami ang mapapahamak. Marami pang mga katulad ni Mae, ang mag sasabi, “ito ang uso ngayon!” na nakikita at napapanood ng marami sa TV.
Sa ngayon, marami ang naalarma sa lumalawak na kakayahan ng media na bilogin ang isipan ng marami lalong-lalo na ang mga kabataan. Kaya marami lalo na ang mga guro ang nagpapaalala sa mga magulang na bantayan ang mga bata habang sila ay nanonood ng TV. Talagang ang media ang isa sa mga may malawak na implwesiya sa buhay ng nakakarami ngayon.
Noong panahon ni Hesus wala pang TV at ang mga Paresio at si Herodes ang may malawak na kapangyarihan at impluwensiya sa buhay ng mga nakakaraming Hudyo. Alam ni Hesus ang kalagayang ito ng mga tao, kaya pinalalahan niya ang kanyang mga alagad na mag-ingat: “Watch out, guard against the leaven of the Pharisees and the leaven of Herod.”
Kung narito si Hesus at kasama natin ngayon, ito ang maaring sasabihin niya, “Watch out, guard against the leaven of the Media.” Katulad ng mga Pariseo at ni Herodes, ang Media din tututulan at lalabanan ni Hesus dahil sa sila ay mapagkunwari at mapaglinlang. Simple lang naman ang nais ni Hesus, at ito ay ang mamayani ang katarungan at manaig ang katotohanan. Kaya, anumang ang sagabal sa katarungan at katotohanan ay kanyang tinututulan. Kung saan umiiral ang katarungan at katotohanan nariyan din si Hesus ang Diyos na buhay.
Ang tunay na sumusunod kay Hesus ay magiging maingat sa pagtanggap sa makabagong kulturang pinapatakbo ng media. Para sa kanya, ang katarungan at katotohan ang batayan ng isang kulturang makadiyos at makatao. Kung hindi, paulit-ulit niyang maririnig ang babala ni Hesus, “Watch out, guard against the leaven of the Media.”
Biyernes, Abril 25, 2008
Feast of Saint Mark the Evangelist
Feast of Saint Mark, Apostle and Evangelist
Among the sacred books used in the liturgy it is only the Book of Gospels that is carried during the processional at the beginning of the Mass and at the Gospel acclamation. The Sacramentary, the book of the prayers of the faithful and the Roman Pontifical are not being given the dignity of being carried in the processional. This liturgical gesture tells us that the Book of Gospels occupied a very significant place in the life and worship of the Church. Now, what makes the Book of Gospel very important for us and the Church? It is simply because it contains the account of the words and deeds of Jesus who made all things possible for our salvation. In this way, this book is indeed a Good News.
Today, we have the privilege of seeing, touching and most of all reading this Good News of our salvation because of some dedicated individuals who made such great efforts of writing them down. We owe it to the evangelists who readily made themselves available to write down their particular witness of Jesus. None of us today, have seen Jesus walk on this earth, yet because of the work of evangelists we came to know much about who Jesus is. For this, we are very much thankful to the evangelist who allowed the Holy Spirit to work in them and bring to us Jesus, the word of God. In particular, we recognize and acknowledge Saint Mark for preserving for us the memory of Jesus. Mark did not only consign to writing the story of Jesus and his work of our redemption but was the first to do so. Thus, what he wrote possesses the authority of being the closest link to Jesus’ lifetime.
On his part, Mark stresses Jesus’ message that the Kingdom of God is now beginning to be realized and its realization in our midst is Jesus himself. That this kingdom is the one of redemption through Jesus who by his suffering and death on the cross make himself a sacrificial offering in order to save us. Because of the redemption accompanying the Kingdom of God, Jesus felt the urgency of for this Good News to be preached by the Apostles as told to us in the last part of the Gospel from Mark which we have read today: “Go out to the whole world and proclaim the Good News. He who believes and is baptized will be saved…”
It is precisely because of this faith and baptism we have received that we too are called to share in the same mission of the Apostles. Like the Apostles, Jesus is also calling us to preach the Good News. Our mission is to share Jesus to others. Without being aware of it, we have already carried out this mission of the Apostles of sharing the story of Jesus to others by our kind words and generous deeds. For the best way to preach the Good News is first and foremost to live it. As Pope Paul VI once powerfully said, “Today the world listens to teachers, not because of what they preach but because they are witnesses.” This is to tell us that one effectively preaches Jesus by becoming first his witness. This is what Mark, an apostle and evangelist wishes to tell us today, to be witnesses of Jesus, the Divine Word.
Linggo, Abril 13, 2008
Hesus
Hesus, Pinto ng Kaligtasan at Mabuting Pastol
(Sunday IV Easter Jn x, 1-11)
Anu nga ba yong TV drama series sa ABS CBN na pinagbibidahan nina Angel Locsin at Piolo Pascual? LOBO
Alam n’yo po, noong panahon ni Hesus isa pinakakaiwasan ng mga Pastol ay ang mga mababangis na lobo na pumapatay at nangangain ng mga tupang inaalagaan nila. Kaya, sa gabi, dinadala ng mga pastol ang kanilang mga alaga sa isang nababakurang kulungan para ligtas ito mula sa mga lobo na malimit sa dilim ng gabi umaatake.
Ang ating ebanghelyo ngayon ay tungkol sa pintuan ng nabakurang kulungan ng mga tupa at sa mabuting pastol ng mga tupa na nagbibigay ng ligtas ng kanlungan sa mga tupa. Sa dulong bahagi ng ebanghelyo natin ngayon sinasabi nito na ang pintuan at mabuting pastol ay walang iba kundi si Hesus. Si Hesus ang pintuan ng Kanlungan ng mga Tupa at ang Mabuting Pastol.
Una, si Hesus ang Pintuan ng nababakurang kanlungan ng mga Tupa. Sinasabi ng Ebanghelyo na si Hesus bilang pintuan ay daan tungo sa kaligtasan: “Ang sinumang pumapasok sa pamamagitan ko ay maliligtas. Papasok siya at lalabas at makakatagpo ng pastulan”. Tunay ngang si Hesus ay daan tungo sa kaligtasan, sapagkat siya ang bukas na daluyan tungo sa Dios Ama.
Naalala ko ang kwento ng isang kakilalang madre. Sabi niya, nabigla siya nang ang kanyang kaibigan na bago lamang nabyuda ay lumapit sa kanya at nagpasalamat sa kanya. Sabi nito, “Sister maraming salamat at nakilala ko kayo.” Nagtataka siya kung bakit pinasasalamatan siya nito kaya tinanong niya ito: “Lyn, anu ginawa ko sa iyo na ipinapagpasalamat mo?” “Wala naman po Sister!” Sabi nito, “Gumagaan lang ang loob ko pag ako ay pumunta ako sa inyo. Pakiramdam ko karamay ko ang Dios sa sakit at pangungulila ko sa pagkawala ng aking asawa. Di ko pa makakayanan ang pagkawala ng aking asawa kung hindi ako lumalapit sa inyo at nakikipagkwentohan.”
Dahil sa kanyang kakilalang madre, nararanasan ni Lyn ang pagkalinga sa kanya ni Hesus, ng Dios. At sa pamamagitan ni Sr Agnes, naranasan ni Lyn ang Diyos bilang isang ligtas at payaang kanlungan sa panahon ng kanyang pagdurusa at pangungulila. Tunay nga na si Hesus ang pintuan ng kaligtasan.
Pangalawa, si Hesus ang Mabuting Pastol na inilaan ang kanyang sarili para sa kanyang minamahal na kawan. Ang Tunay na pastol, sabi ng ating ebanghelyo ay pinakikinggan ang tinig ng mga tupa. Ang boses ng Tunay na pastol ay kilala at sinusundan ng mga tupa. Sa kabilang dako ang mga tupa ay kilala din ng mabuting pastol: “tinatawag niya ito sa kani-kanilang pangalan.”
Sa Pilipinas bihira ang nag-aalaga ng tupa, ang marami ay baboy. Minsan ng umuwi ako sa amin sa bikol, pinutahan ko sa bahay niya ang isang kababata at inabutan ko siyang nililinis ang kanyang piggery, na may bagong panganak na inahing baboy na ay 12 biik. Tuwang-tuwa siyang sinalubong ako at ipinakita ang mga magkakasinlaking biik, sabi niya, Rev. malaki ang kikitain ko ngayon, yang 12 na book sold out na yan.” Inisa isa niyang itinuro, “ Yong tatlo ay bibilhin ni kapitan, yong dalawa kay Kumaring Lydia, young isa ay kay Rodrigo, etc..” Sa tingin ko ay walang pagkakaiba ang mga biik, pare-pareho ang itsura. Kaya tanong ko sa kanya, “Paano mo natandaan na yan, ang para kay kapitan, at yan ay kay Lydia, ang yun ay kay Rodrigo.” Ang dali-dali niyang sagot ay, “isang buwang at kalahati ko nang araw-araw na nakikita at pinapapakain ang mga iyan. Kaya kilala ko na sila.” Kilala ni Romy ang kanyang mga alaga sapagkat naglaan siya ng panahon sa kanila.
Katulad ni Romy na kilala na ang kanyang mga alagang biik, ang pastol din ay kilala ang kanyang mga tupa sapagkat siya ay naglaan ng panahon sa kanila. Tayo ay kilala ng Diyos sapagkat siya ay naglaan di lamang ng panahon kundi sinugo niya ang kanyang Anak, si Hesus na mamuhay kasama natin.
Tunay nga na si Hesus ay pintuan tungo sa kaligtasan at isang mabuting pastol, tayo’y kanyang kilala at atin siyang sinusundan.
Si Hesus bilang pintuan ng Ligtas na Kanlungan at mabuting Pastol ay nag-aanyaya at tumatawag na siya ay sundan. Magiging mapayapa at madali ang ating pagsunod sa mabuting pastol kung lubos nating siyang kilala. Isa sa mga mabisang paraan upang lalo nating makilala si Hesus, ang mabuting pastol ay alamin ang kanyang buhay (bibliya). Ang buhay na ito ng mabuting pastol ay nasusulat sa Bibliya. Kaya para makilala si Hesus, ang Mabuting Pastol, magbasa ng Bibliya.
Pangalawa, makilala din si Hesus kung magbibigay ng panahon sa kanya (panalangin). Sabi nga, sa panalangin, tayo ay nakikipag-ugnayan sa Dios (communicate with God)
Sa bawat pagdiriwang ng Eukaristiya ay naririnig natin ang Salita ng Dios na nagpapakilala kay Hesus, at tinatanggap natin si HEsus sa Banal na kumonyon.Kaya ang Banal na Misa ay isang pakikipagtagpo sa Dios, isang pagkakataong mapalalim ang ating pagkilala kay Hesus ang mabuting pastol.
Nawa mas lalo nating makilala at mahalin si Hesus upang maging ganap ang ating pagsunod sa Kanya, ang mabuting pastol.
(Sunday IV Easter Jn x, 1-11)
Anu nga ba yong TV drama series sa ABS CBN na pinagbibidahan nina Angel Locsin at Piolo Pascual? LOBO
Alam n’yo po, noong panahon ni Hesus isa pinakakaiwasan ng mga Pastol ay ang mga mababangis na lobo na pumapatay at nangangain ng mga tupang inaalagaan nila. Kaya, sa gabi, dinadala ng mga pastol ang kanilang mga alaga sa isang nababakurang kulungan para ligtas ito mula sa mga lobo na malimit sa dilim ng gabi umaatake.
Ang ating ebanghelyo ngayon ay tungkol sa pintuan ng nabakurang kulungan ng mga tupa at sa mabuting pastol ng mga tupa na nagbibigay ng ligtas ng kanlungan sa mga tupa. Sa dulong bahagi ng ebanghelyo natin ngayon sinasabi nito na ang pintuan at mabuting pastol ay walang iba kundi si Hesus. Si Hesus ang pintuan ng Kanlungan ng mga Tupa at ang Mabuting Pastol.
Una, si Hesus ang Pintuan ng nababakurang kanlungan ng mga Tupa. Sinasabi ng Ebanghelyo na si Hesus bilang pintuan ay daan tungo sa kaligtasan: “Ang sinumang pumapasok sa pamamagitan ko ay maliligtas. Papasok siya at lalabas at makakatagpo ng pastulan”. Tunay ngang si Hesus ay daan tungo sa kaligtasan, sapagkat siya ang bukas na daluyan tungo sa Dios Ama.
Naalala ko ang kwento ng isang kakilalang madre. Sabi niya, nabigla siya nang ang kanyang kaibigan na bago lamang nabyuda ay lumapit sa kanya at nagpasalamat sa kanya. Sabi nito, “Sister maraming salamat at nakilala ko kayo.” Nagtataka siya kung bakit pinasasalamatan siya nito kaya tinanong niya ito: “Lyn, anu ginawa ko sa iyo na ipinapagpasalamat mo?” “Wala naman po Sister!” Sabi nito, “Gumagaan lang ang loob ko pag ako ay pumunta ako sa inyo. Pakiramdam ko karamay ko ang Dios sa sakit at pangungulila ko sa pagkawala ng aking asawa. Di ko pa makakayanan ang pagkawala ng aking asawa kung hindi ako lumalapit sa inyo at nakikipagkwentohan.”
Dahil sa kanyang kakilalang madre, nararanasan ni Lyn ang pagkalinga sa kanya ni Hesus, ng Dios. At sa pamamagitan ni Sr Agnes, naranasan ni Lyn ang Diyos bilang isang ligtas at payaang kanlungan sa panahon ng kanyang pagdurusa at pangungulila. Tunay nga na si Hesus ang pintuan ng kaligtasan.
Pangalawa, si Hesus ang Mabuting Pastol na inilaan ang kanyang sarili para sa kanyang minamahal na kawan. Ang Tunay na pastol, sabi ng ating ebanghelyo ay pinakikinggan ang tinig ng mga tupa. Ang boses ng Tunay na pastol ay kilala at sinusundan ng mga tupa. Sa kabilang dako ang mga tupa ay kilala din ng mabuting pastol: “tinatawag niya ito sa kani-kanilang pangalan.”
Sa Pilipinas bihira ang nag-aalaga ng tupa, ang marami ay baboy. Minsan ng umuwi ako sa amin sa bikol, pinutahan ko sa bahay niya ang isang kababata at inabutan ko siyang nililinis ang kanyang piggery, na may bagong panganak na inahing baboy na ay 12 biik. Tuwang-tuwa siyang sinalubong ako at ipinakita ang mga magkakasinlaking biik, sabi niya, Rev. malaki ang kikitain ko ngayon, yang 12 na book sold out na yan.” Inisa isa niyang itinuro, “ Yong tatlo ay bibilhin ni kapitan, yong dalawa kay Kumaring Lydia, young isa ay kay Rodrigo, etc..” Sa tingin ko ay walang pagkakaiba ang mga biik, pare-pareho ang itsura. Kaya tanong ko sa kanya, “Paano mo natandaan na yan, ang para kay kapitan, at yan ay kay Lydia, ang yun ay kay Rodrigo.” Ang dali-dali niyang sagot ay, “isang buwang at kalahati ko nang araw-araw na nakikita at pinapapakain ang mga iyan. Kaya kilala ko na sila.” Kilala ni Romy ang kanyang mga alaga sapagkat naglaan siya ng panahon sa kanila.
Katulad ni Romy na kilala na ang kanyang mga alagang biik, ang pastol din ay kilala ang kanyang mga tupa sapagkat siya ay naglaan ng panahon sa kanila. Tayo ay kilala ng Diyos sapagkat siya ay naglaan di lamang ng panahon kundi sinugo niya ang kanyang Anak, si Hesus na mamuhay kasama natin.
Tunay nga na si Hesus ay pintuan tungo sa kaligtasan at isang mabuting pastol, tayo’y kanyang kilala at atin siyang sinusundan.
Si Hesus bilang pintuan ng Ligtas na Kanlungan at mabuting Pastol ay nag-aanyaya at tumatawag na siya ay sundan. Magiging mapayapa at madali ang ating pagsunod sa mabuting pastol kung lubos nating siyang kilala. Isa sa mga mabisang paraan upang lalo nating makilala si Hesus, ang mabuting pastol ay alamin ang kanyang buhay (bibliya). Ang buhay na ito ng mabuting pastol ay nasusulat sa Bibliya. Kaya para makilala si Hesus, ang Mabuting Pastol, magbasa ng Bibliya.
Pangalawa, makilala din si Hesus kung magbibigay ng panahon sa kanya (panalangin). Sabi nga, sa panalangin, tayo ay nakikipag-ugnayan sa Dios (communicate with God)
Sa bawat pagdiriwang ng Eukaristiya ay naririnig natin ang Salita ng Dios na nagpapakilala kay Hesus, at tinatanggap natin si HEsus sa Banal na kumonyon.Kaya ang Banal na Misa ay isang pakikipagtagpo sa Dios, isang pagkakataong mapalalim ang ating pagkilala kay Hesus ang mabuting pastol.
Nawa mas lalo nating makilala at mahalin si Hesus upang maging ganap ang ating pagsunod sa Kanya, ang mabuting pastol.
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)
